Για να λειτουργήσει σωστά μια οικογένεια πρέπει να διαθέτει κατάλληλη δομή, δηλαδή το αόρατο σύνολο των συμπεριφορών και κανόνων που ρυθμίζουν τον τρόπο εναλλαγών μέσα σ’ αυτή, όπως το ποιος μπορεί

να κάνει αυτό ή εκείνο και ακόμη εμπεριέχει την ιεραρχία και την ύπαρξη αναγκαιότητας της εξουσίας, η οποία διαφοροποιεί τους γονείς από τα παιδιά.

Ο βασικός ρόλος της γυναίκας είναι ο βιολογικός, διότι αυτή θα κυοφορήσει, θα γεννήσει και θα φροντίσει τις πρώτες βιολογικές ανάγκες του παιδιού. Ο ρόλος αυτός έχει ελαφρυνθεί σημαντικά, ενώ επιβαρύνθηκε από πλευράς παιδαγωγικής αφού ο αριθμός των παιδιών επιφέρει πιο στενή επαφή μέσα στην οικογένεια, όταν μάλιστα υπάρχει απουσία από την οικογένεια συγγενικών προσώπων όπως παππούδες, γιαγιάδες κλπ. Και αυτόν τον ρόλο της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τον επιφορτίζουν και σήμερα στην μητέρα.

Σήμερα επίσης, έχει προστεθεί ένας νέος ρόλος στη γυναίκα, αυτού του ενεργητικού συντρόφου, δηλαδή η γυναίκα να συμπαραστέκεται και ενισχύει ηθικά και υλικά τον άνδρα της, αφού έχει τις ικανότητες, τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τη βούληση να κατανοεί τις ανάγκες και τα προβλήματα της οικογενείας και του συζύγου της. Δεν πρέπει όμως να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι στις παραδοσιακές κοινωνίες η γυναίκα ζούσε τη μητρότητα με μια περισσότερη πληρότητα και μέσα από το μητρικό αυτό ρόλο εξασφάλιζε για τον εαυτό της αναγνώριση και σεβασμό.

Η γυναίκα όμως σήμερα ανταποκρινόμενη στις πολλαπλές απαιτήσεις της σημερινής ανταγωνιστικής κοινωνίας μας, οδηγήθηκε στην αναζήτηση αυτής της προσωπικής αναγνώρισης και καταξίωσης έξω από το σπίτι, στον επαγγελματικό και εκπαιδευτικό στίβο, με αποτέλεσμα αυτή η εμπλοκή της σε εξωοικογενειακούς τομείς, να προσκρούει και να αδρανοποιεί την ενεργό συμβολή της στον ρόλο της μητρότητας.

Κάτω λοιπόν από αυτά τα νέα πλέον κοινωνικά δεδομένα και μέσα από τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου της Μητέρας η οποία καλείται να ανταποκριθεί σε πολλαπλούς ρόλους, η προώθηση κυρίως του ρόλου της επιτυγχάνεται μόνο μέσα στο θεσμό μιας δίκαια δομημένης οικογένειας, με κοινή συμμετοχή στις όποιες ευθύνες, τις μεγάλες ανησυχίες και τους τεράστιους φόβους.

Για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά πρέπει να έχουν υπάρξει οι κατάλληλες αμοιβαίες επιλογές των συζύγων με την βιολογική ωριμότητα ώστε σωματικά και οργανικά να είναι ικανοί, γι’ αυτό που θα δημιουργήσουν, κυρίως με την ψυχολογική ικανότητα ενός εκάστου.