Πριν από κάτι μέρες που ήμουν Αμερική, ξεροστάλιαζα μπροστά στην τηλεόραση. Λογικό, γιατί οι οθόνες φυτρώνουν παντού στο Νέο Κόσμο. Στο ασανσέρ μπαίνεις, τσουπ μια τηλεόραση. Στο μπαρ στανιάρεις, πάρε και δύο και τρεις και τέσσερις οθόνες. Ακόμη και μέσα στο ταξί, είναι σφηνωμένη πίσω από την πλάτη του οδηγού μια οθονίτσα που παίζει σειρές, διαφημίσεις, τα πάντα όλα όπως θα σημείωνε και ο συμπαθής γεωργοφιλόσοφος. Οθόνες παντού, δεν γλιτώνεις ποτέ...

Οπως ήμουν λοιπόν μισοκοιμισμένος και μισολιπόθυμος (ας όψεται το τζετ λαγκ), είδα μια διαφήμιση τηλεοπτικής σειράς. Κι έλεγε η διαφήμιση ότι έσκισε το τάδε σίριαλ, γιατί το είδαν κάτι εκατομμύρια άτομα. Λογικό; Φυσικά και είναι λογικό, απλώς εκεί σκέπτονται περισσότερο με εκατομμύρια τηλεθεατών και όχι με μερίδια τηλεθέασης. Μεγάλη χώρα, μεγάλα νούμερα. Δεν ήταν ωστόσο αυτό που με εντυπωσίασε. Ηταν πως μαζί με τον αριθμό των τηλεθεατών, το σποτάκι διαλαλούσε και τον αριθμό των τουίτ!

Τον ποιο; Ναι, ναι, καλά διαβάσατε, δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια σας. Είχε ας πούμε δέκα εκατομμύρια τηλεθεατές η σειρά και μισό εκατομμύριο τουίτ. Και τα πρόβαλλε με περηφάνια και τα δύο ως εξίσου σημαντικά. Εντάξει, σχεδόν εξίσου γιατί η τηλεθέαση ήταν πρώτη μούρη στην οθόνη και τα τουίτ λίγο πιο κάτω, αλλά γιατί να το ψειρίζουμε τώρα; Σημασία είχε ότι από εκεί που δεν υπήρχαν πουθενά, τα τουίτ βρέθηκαν πρώτη μούρη.

Μικρό διάλειμμα εδώ για να εξηγήσω το στόρι με τη first και τη second screen. Οπου first screen είναι η οθόνη η νορμάλ, η οθόνη της τηλεόρασης που έχουμε όλοι στα σπίτια μας. Και second screen είναι μια δεύτερη που έχουμε στα χέρια μας αυτή τη φορά, η οθόνη του έξυπνου κινητού ή της ταμπλέτας. Των γκάτζετ δηλαδή που χρησιμοποιεί κόσμος και ντουνιάς για να επικοινωνήσει τις ιδέες του, τις εντυπώσεις του, τους καημούς του στα social media. Κι αυτή η second screen τείνει με τον καιρό να γίνει εξίσου σημαντική με τη first.

Γιατί; Διότι μέσω του έξυπνου κινητού ή της ταμπλέτας περνάνε οι εντυπώσεις, οι ιδέες, οι καημοί για κάποια εκπομπή τηλεοπτική. Σκέφτεται ο άλλος κάτι, κάτι θετικό, κάτι αρνητικό, κάτι υβριστικό ή υμνητικό γι' αυτό που βλέπει κι αμέσως θέλει να το πει. Μέσω τηλεφώνου θα τον ακούσει ένας ή μία. Μέσω τουίτας, όμως, το μήνυμά του, η εντύπωσή του, η ιδέα του, ο καημός του θα φτάσουν σε δεκάδες, σε εκατοντάδες, σε χιλιάδες παραλήπτες. Κι αυτοί ή αυτές με τη σειρά τους θα τον επικρίνουν, θα τον προμοτάρουν, θα τον στηρίξουν, θα τον τρολάρουν -βάλτε ό,τι θέλετε από πλευράς αμφίδρομης επικοινωνίας, μέσα θα είστε ούτως ή άλλως.

Γιατί δεν είναι μόνο τα τουίτ τα ίδια, αυτά καθ' εαυτά. Είναι και πόσοι τα βλέπουν εν τέλει. Ας πάρουμε για παράδειγμα το επεισόδιο της σειράς «Grey's Anatomy» που προβλήθηκε στις ΗΠΑ στις 26 Σεπτεμβρίου. Τηλεθέαση; Εν συνόλω 9,3 εκατομμύρια άτομα, τσοκ γκιουζέλ. Τουίτα; Ολα μαζί 225.000 τουίτ, νούμερο που δεν μοιάζει και τόσο μεγάλο. Αν υπολογίσει όμως κανείς ότι τα 225.000 τουίτ τα είδαν 2,8 εκατομμύρια διακριτοί κυβερνοναύτες, αρχίζει το πράγμα και σοβαρεύει. Γιατί τα τουίτ αποκτούν δύναμη, αποκτούν ισχύ και επηρεάζουν πολύ λαό και μέσω της επιρροής αυτής μπορούν να σώσουν ή να χαντακώσουν μια σειρά.

Εξ ου και η Nielsen, η παγκόσμια βασίλισσα στη μέτρηση τηλεθέασης, έχει αρχίσει εδώ και μερικές μέρες να προσφέρει στους πελάτες της το Nielsen Twitter TV Ratings. Ενα εργαλείο για να γνωρίζουν τι απήχηση έχουν τα τηλεπροϊόντα τους στο κυβερνοδιάστημα και να μπορούν να προσανατολιστούν ανάλογα. Μην ξεχνάμε: στην τουίτα δραστηριοποιούνται κυρίως οι νεότερες ηλικίες, δηλαδή που ενδιαφέρουν κανάλια, διαφημιστές και διαφημιζομένους.

Κι από πελατεία πώς πάει η Nielsen; Ως τώρα η εταιρεία δεν έχει ανακοινώσει τις συνεργασίες της, αλλά σίγουρα έχει νταραβέρι με την (ιδιοκτήτρια του Discovery Channel) Discovery Communications και τον διαφημιστικό κολοσσό της Universal McCann. Παίκτες γιγαντιαίους δηλαδή, που καταλαβαίνουν προς τα πού φυσάει ο άνεμος. Και προς τα πού σφυράει το πουλάκι, αν μου επιτρέπεται το λογοπαίγνιο...