Η δραματική κατάληξη που προδιαγράφεται στη μεγαλύτερη περιπέτεια της χώρας, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την εισβολή στην Κύπρο, δεν προέκυψε από τυχαίο περιστατικό. Η σημερινή κατάληξη ήταν μέρος ενός προμελετημένου σχεδίου, που απλώς κανείς σώφρων πολίτης δεν ήθελε να πιστέψει ότι υπήρχε.

Ο κ. Τσίπρας και αυτοί που τον καθοδηγούν έπαιξαν τη χώρα και την τύχη των Ελλήνων σε μια ζαριά. Γνωρίζοντας από την αρχή ότι οι πιθανότητες να κερδίσει ήταν ελάχιστες. Επέλεξαν τον εύκολο δρόμο της παραπλάνησης των πολιτών με υποσχέσεις οι οποίες δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν. Βούλιαξε στην αυταπάτη ότι θα συμμαχήσει το σύμπαν και η πραγματικότητα θα προσαρμοσθεί στο προσωπικό παραμύθι του.

Κινδυνεύει η ελληνική Αριστερά να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά επικίνδυνα ανώριμη. Παραδομένη σε χέρια φανατικών και αλαζονικών ξερολιστών. Διαφορετικά θα γνώριζε η Αριστερά ότι δεν έχει καμία αξία να καταλάβεις τα χειμερινά ανάκτορα αν δεν μπορείς να τα κρατήσεις. Και κυρίως, εάν δεν ξέρεις τι θέλεις να τα κάνεις.

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές η πραγματικότητα αρνήθηκε να κάνει το καπρίτσιο του κ. Τσίπρα και της ομάδας του. Αρχισε σιγά σιγά να αποκαλύπτεται η προεκλογική απάτη. Οι «άλλοι δρόμοι» δεν υπήρχαν. Τα εναλλακτικά σενάρια με τα δισ. που θα έτρεχαν από την Κίνα και τη Ρωσία δεν υπήρχαν. Οι συμμαχίες με τους «λαούς» της Ευρώπης περιορίζονταν σε κάποια περιθωριακά γκρουπούσκουλα. Τα σκισίματα του Μνημονίου, η διαγραφή του χρέους με μονοκοντυλιά, η Μέρκελ που δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο να πει «όχι» στα χατίρια του. Ολα αυτά κατέρρευσαν, το «κόλπο γκρόσο» δεν έπιασε. Ετσι ο κ. Τσίπρας παρασύρθηκε στο μεγάλο ιστορικό λάθος. Το δεύτερο της κομμουνιστικής Αριστεράς μετά από 71 χρόνια. Ρισκάρει την εθνική καταστροφή, με τη στήριξη των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής, προκειμένου να κρατηθεί ακόμη μερικές εβδομάδες στην εξουσία. Μιλούν σήμερα για δημοκρατία. Γιατί δεν έκανε το δημοψήφισμα ο κ. Τσίπρας τον Μάρτιο, τον Απρίλιο; Τον Μάιο; Περίμενε στις 30 Ιουνίου όταν ήξερε ότι ο φθηνός εκβιασμός δεν θα περάσει;

O πρωθυπουργός και πολλά κυβερνητικά στελέχη όταν δηλώνουν ξαφνικά ότι υπάρχει πολιτικό κίνητρο στη σκληρή στάση των δανειστών και των ευρωπαϊκών πρωτευουσών που θέλουν να ταπεινώσουν μια αριστερή κυβέρνηση. Ακόμη κι έτσι, αυτό δεν αποτελεί άλλοθι ούτε για την Αριστερά ούτε για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Οφειλαν να το γνωρίζουν ότι η ΕΕ, η Ευρωζώνη, το ΝΑΤΟ, δεν είναι κατηχητικό θηλέων, ούτε θα καθίσουν να τρώνε σκαμπίλια από τον κ. Μπαλάφα ή τον κ. Στρατούλη... Ολοι τούς είχαν προειδοποιήσει. Επέλεξαν όμως να τα κάνουν όλα όλο και πιο δύσκολα, όλο και πιο δραματικά.

Αν χάσει το δημοψήφισμα ο κ. Τσίπρας θα φύγει βίαια και ταπεινωτικά, έχοντας στην πλάτη του την καταστροφή της χώρας και έναν νέο βαθύ εθνικό διχασμό. Αλλά η τιμωρία του πια είναι να κερδίσει το δημοψήφισμα. Και να πρέπει να κρατήσει ζωντανή μια χώρα με τις εναλλακτικές των Λαφαζάνηδων, των Στρατούληδων, των Ησυχων, των Καμμένων. Ομως θα είναι αργά για την Ελλάδα. Ο κ. Τσίπρας δεν έχει πια παρά μερικές ώρες για να τραβήξει τη χώρα από τον γκρεμό. Και να καταλάβει έστω και τώρα πού τον οδηγούν όσοι τον έχουν πείσει ότι η πολιτική επιβίωσή του εξασφαλίζεται με την εθνική καταστροφή.